- ازدواج سفید و سرنوشت سیاه!
- قهرمانان ملی را به تاریخ نسپاریم!
- سناریوهای مختلف بنزینی پیش روی دولت/ برای مدیریت مصرف سوخت چه باید کرد؟
- دولت تصمیم به اعمال خاموشی گرفت/ آغاز قطع منظم برق از فردا
- شاخص شماره ۵۲/ شریک جرم
- سهگونه کنش؛ سازش،جنگ و مقاومت
- کتاب «پاییز آمد» توسعهدهنده فرهنگ ایثار و دفاع مقدس است
- نگین درخشان ری
- پلیس و امنیت اقتصادی پایدار
- نگاهی بر دستاوردهای عملیات وعده صادق ۲
- چرا ترور رهبران جنبشهای مقاومت موجب فروپاشی آن‌ها نمی‌شود؟
- جوانهای ورزشکار موجب سربلندی ایران هستند/ ملت را شاد کردید، از همه شما صمیمانه تشکر میکنم
- ماهوارهبر «قائم-۱۰۵» و ماهواره «نور-۴» تا سال آینده پرتاب می‌شود +فیلم
- صالح قاسمی: سازمان برنامه و بودجه پاشنه آشیل موفقیت قانون جوانی جمعیت است
- سپاه ۷۳ مجتمع آبرسانی برای ۳۵۰۰ روستا میسازد
جمعه ؛ 02 آذر 1403 نمایش کمدی نتانیاهو تکمیل شد: دروغ پردازی صهیونیست‌ها با تصاویر ماهواره‌ای «تورقوزآباد» +تصاویر و فیلم
پایگاه رهنما :
به نقل از مشرق - استفاده از «تصویر» در انتقال پیام، یکی از قوی‌ترین ابزارها برای افزایش و تعمیق تأثیرگذاری پیام محسوب می‌شود. انسان‌ها عموماً با تماشای تصویر، بهتر یک پیام را دریافت می‌کنند و آن را برای مدت زمان بیش‌تری به خاطر می‌سپارند. این واقعیتِ بدیهی در بسیاری از حوزه‌ها کاربرد دارد که از جمله آن‌ها حوزه رسانه و پروپاگانداست. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، ظاهراً این مطلب را به خوبی می‌داند، اما بارها نشان داده که در استفاده از «تصویر»، به شدت نیاز به تمرین دارد.
نمایش خنده‌دار نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل درباره «تأسیسات تورقوزآباد»
در ادامه نمایش خنده‌دار نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل در سال جاری میلادی (۲۰۱۸)، اندیشکده آمریکایی «مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل [۱] » اخیراً در گزارشی تحت عنوان «افشا شد: تخلیه «انبار اتمی» ایران در تورقوزآباد [۲] » ادعاهای جالبی را مطرح کرده است که نشان می‌دهد اسرائیلی‌ها هنوز دست از تورقوزآباد (یا به قول بعضی‌ها «دارقوزآباد») برنداشته‌اند. در گزارش پیش رو ابتدا به یادآوری سابقه اندیشکده مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل می‌پردازیم و سپس گزارش اخیر این اندیشکده را بررسی می‌کنیم.
«مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل»: اندیشکده آمریکایی، بلندگوی صهیونیستی
اندیشکده مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل از اندیشکده‌های تراز اول دنیا یا حتی آمریکا محسوب نمی‌شود، اما صهیونیست‌ها بدون حساب و کتاب، این اندیشکده را برای انتشار مطلب خود درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران انتخاب نکرده‌اند. مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل سال ۱۹۹۳ توسط «دیوید آلبرایت [۳] » بازرس سابق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تأسیس شد. وب‌سایت این مؤسسه بخشی از تأمین‌کنندگان بودجه آن را فهرست کرده است که طبیعتاً می‌تواند نشانه‌ای از دستورکار این اندیشکده نیز باشد: آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، «مؤسسه صلح آمریکا [۴] » (از آژانس‌های فدرال دولت آمریکا که وزیر دفاع و وزیر خارجه این کشور اعضای ثابت هیأت مدیره آن هستند)، «بنیاد راکفلر»، «صندوق برادران راکفلر»، «سازمان کارنگی نیویورک» (که اندیشکده «موقوفه صلح بین‌المللی کارنگی» زیرمجموعه آن است)، و وزارت انرژی آمریکا [۵] .
آلبرایت در دهه ۱۹۹۰ ناظر آژانس در عراق بود و سال ۱۹۹۶ به عنوان اولین ناظر غیردولتی از مقامات عراقی درباره برنامه غنی‌سازی این کشور سؤال (و بازجویی) کرد و سال ۲۰۰۱ در تحقیقات درباره فعالیت‌های هسته‌ای القاعده نقش داشت. وی سال ۲۰۰۲ ادعاهای دولت آمریکا و سی‌آی‌ای درباره تلاش عراق برای دست‌یابی به سلاح هسته‌ای را زیر سؤال برد، اما پس از سقوط صدام، مدعی دست‌یابی به تنها اسناد محرمانه‌ای شد که از جنگ خلیج در سال ۱۹۹۱ به جا مانده بودند و نشان می‌دادند دولت وقت عراق قصد غنی‌سازی اورانیوم برای اهداف نظامی را داشته است. آلبرایت طی سال‌های اخیر درباره برنامه هسته‌ای ایران نیز فعالیت‌های زیادی کرده و سال ۲۰۱۴ در نشست مجلس نمایندگان آمریکا درباره مذاکرات هسته‌ای با ایران حضور داشت [۶] .
بخشی از فعالیت‌های ضدایرانی «مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل»
چنان‌که صفحه اصلی اندیشکده مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل نشان می‌دهد، این اندیشکده بیش از هر کشور دیگری تمرکز خود را روی برنامه هسته‌ای ایران گذاشته است و با ارائه و تحلیل تصاویر ماهواره‌ای قصد دارد اثبات کند که ایران برای به دست آوردن و ساخت سلاح‌های هسته‌ای تلاش کرده و یا می‌کند. از جمله اقدامات اندیشکده مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل، تأسیس یک وب‌سایت مجزا مختص پرداختن به فعالیت‌های هسته‌ای ایران تحت عنوان «ایران هسته‌ای [۷] » بود؛ وب‌سایتی که از ماه فوریه سال ۲۰۱۸ دیگر بروز نمی‌شود و صرفاً به آرشیو شواهد، اسناد، اخبار و تحلیل درباره برنامه هسته‌ای ایران تبدیل شده است.
مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل هم‌چنین سال ۲۰۰۹ درباره آزمایش و طراحی مکانیسم‌های انفجار دومرحله‌ای در ایران گزارشی تهیه کرد که مدعی بود حاوی «بخش‌هایی از یک سند داخلی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره اقدام ادعایی ایران در زمینه نظامی‌سازی هسته‌ای [۸] » است. در این گزارش ادعا شده بود که ایران به دنبال مجهز کردن موشک‌های شهاب ۳ به قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای است. انتشار این گزارش موجب شد تا موضوع «ابعاد احتمالی نظامی» برنامه هسته‌ای ایران بار دیگر روی زبان‌ها بیفتد، اگرچه متخصصان دیگر [۹] و روزنامه واشینگتن‌پست به عدم وجود تاریخ‌های مشخص و جزئیات قانع‌کننده در این گزارش اشاره کردند[۱۰] ، و «محمد البرادعی» مدیر وقت آژانس نیز تأکید کرد که این سازمان هیچ اطلاعی ندارد که ایران اقدام به ساخت قطعات سلاح هسته‌ای کرده باشد.
چند ماه بعد، روزنامه انگلیسی «تایمز» بر اساس تحلیلی از همین اندیشکده مدعی شد که سندی از یکی از آژانس‌های اطلاعاتی آسیایی نشان می‌دهد ایران در جهت ساخت سلاح هسته‌ای قدم برداشته است [۱۱] . این‌بار روسیه خاطرنشان کرد که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم این اسناد را در اختیار دارد، اما با وجود آن‌ها به این نتیجه نرسیده است که ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای تلاشی کرده است [۱۲] . ایران هم بار دیگر بر ساختگی بودن این اسناد تأکید کرد و آلبرایت مجبور به عقب‌نشینی شد. وی گفت که مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل نیز معتقد است این اسناد، قطعی و موثق نیستند و نیاز به تأیید رسمی دارند [۱۳] .
البته این‌ها تنها اقدامات مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل برای شبهه‌افکنی در فعالیت‌های هسته‌ای ایران نیستند [۱۴] و حتی دولت اوباما نیز رسماً ادعاهای این اندیشکده درباره توافق و برنامه هسته‌ای ایران را تحت عنوان «تلاش منتقدان برای تضعیف توافق با اطلاعات غلط و مخدوش» تکذیب کرده بود [۱۵] ، اما موضوع گزارش حاضر بررسی تمامی اقدامات این اندیشکده آمریکایی علیه ایران نیست. با این وجود، دانستن پیش‌زمینه مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل برای تحلیل بهتر آن‌چه در ادامه می‌آید، ضرورت داشت.
گزارش به سفارش صهیونیست‌ها
مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل که بخشی از وب‌سایت «ایران هسته‌ای» را به انتشار اطلاعات و تصاویر ماهواره‌ای و زمینی از تأسیسات هسته‌ای ایران اختصاص داده است [۱۶] ، گزارش تورقوزآبادی خود را این‌گونه آغاز می‌کند:
۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در مجمع عمومی سازمان ملل وجود یک انبار مخفی در منطقه تورقوزآباد در تهران را افشا کرد و گفت این انبار حاوی طیفی از تجهیزات و تدارکات نظامی (با وزنی تا «۳۰۰ تُن») در قالب ۱۵ کانتینر قابل‌حمل است که با سلاح‌های هسته‌ای قبلی و احتمالاً کنونی ایران مرتبط هستند[۱۷] . وی هم‌چنین گفت این تأسیسات حاوی ۱۵ کیلوگرم مواد رادیواکتیو است که ایران از آن زمان (که نتانیاهو دست به افشاگری زد) این مواد را در تهران پخش کرده است. نتانیاهو از آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای نیز به خاطر عدم اراده این سازمان به بازرسی سایت [تورقوزآباد]، پس از اقدام اسرائیل به ارائه بی‌سروصدای شواهد به آژانس درباره «انبار اتمی» و اقدامات ایران در زمینه تخلیه آن، انتقاد کرد.
اندیشکده آمریکایی مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل سپس ادامه می‌دهد:
به نظر می‌رسد اقدام ایران به تخلیه این انبار، پس از افشای عمومی این خبر انجام شده باشد که اسرائیل به بخشی از «آرشیو اتمی» (یا «آرشیو هسته‌ای») جداگانه این کشور، شامل پرونده‌ها و اسناد تسلیحات هسته‌ای ایران، دست یافته است. حتی پس از سخنرانی نتانیاهو در سازمان ملل و تداوم اقدامات ایران برای تخلیه این سایت هم آژانس این انبار را بررسی نکرده است. باید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را تشویق کرد که توضیح دهد چرا این کار هنوز انجام نشده و هم‌چنان اقدامی در زمینه بازرسیِ باتأخیر و درخواست توضیح از ایران درباره کارکرد این سایت و فعالیت‌های اخیر تهران در آن‌جا، انجام نگرفته است.
مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل ابایی از افشای این واقعیت ندارد که رژیم صهیونیستی سفارش نوشتن گزارش درباره «انبار هسته‌ای تورقوزآباد» را داده است. این اندیشکده حتی صراحتاً اذعان می‌کند که بخشی از اطلاعات و به‌اصطلاح اسناد این گزارش را نیز مستقیماً از رژیم صهیونیستی دریافت کرده است. در این‌باره در گزارش مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل می‌خوانیم:
بعد از آن‌که اسرائیل متوجه اهمیت این سایت و تلاش‌های آشکار ایران برای تخلیه و پاک‌سازی آن شد، به آژانس اطلاع داد؛ اطلاعاتی که احتمالاً حاوی مدارک [و تصاویر] ماهواره‌ای درباره انتقال کانتینرها نیز بوده است. اسرائیل مجموعه‌ای از تصاویر ماهواره‌ای طبقه‌بندی‌نشده را تهیه کرد (که به دست مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل رسیده‌اند)، و این مؤسسه را به نوشتن این گزارش تشویق کرد تا نشان بدهد که کانتینرها چگونه در طول تابستان، از محل [انبار تورقوزآباد] خارج شده‌اند. مایه تأسف است که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در این مورد اقدامی نکرده است، زیرا در صورت صحت این اطلاعات، آژانس ممکن است فرصت بسیار مهمی برای درخواست بازدید از سایت [تورقوزآباد] پیش از انتقال کانتینرها و امکان پیدا کردن تجهیزات و راستی‌آزمایی هدف واقعی آن‌ها را به شکلی جبران‌ناپذیر از دست داده باشد. عدم اقدام یا توضیح آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره تصمیم به عدم اقدام در این زمینه، اعتبار این سازمان را خدشه‌دار می‌کند و کارآمدی آژانس در مأموریت پادمانی‌اش در قبال ایران را زیر سؤال می‌برد.
وقتی رژیم هسته‌ای صهیونیستی برای آژانس تعیین تکلیف می‌کند
مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل البته توضیح نمی‌دهد که چرا این اندیشکده که یکی از اهداف اصلی خود را منع اشاعه هسته‌ای می‌داند [۱۸] ، بی‌درنگ ادعاهای رژیم صهیونیستی را درباره برنامه هسته‌ای ایران می‌پذیرد، بدون آن‌که اشاره‌ای کند که این رژیم با اطلاع مستقیم آمریکایی‌ها (و بلکه تمام دنیا) اقدام به تولید، تهیه و اشاعه سلاح‌های هسته‌ای کرده است. این در حالی است که خود این اندیشکده در گذشته، طی گزارشی به قلم خود آلبرایت (احتمالاً در تلاش برای بزرگ‌نمایی قدرت نظامی رژیم صهیونیستی)، اذعان کرده است [۱۹] که رژیم صهیونیستی بیش از ۱۰۰ کلاهک هسته‌ای در اختیار دارد [۲۰] . ظاهراً مسئولین مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل، از جمله شخص آلبرایت که از نویسندگان این گزارش هم هست، مشکلی هم با این قضیه ندارند که رژیم صهیونیستی که حتی عضو پیمان منع اشاعه هسته‌ای هم نیست، از طریق اندیشکده‌شان نه تنها برای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تعیین تکلیف کند که مثلاً آژانس باید از منطقه‌ای در ایران بازرسی به عمل بیاورد، بلکه اعتبار این سازمان بین‌المللی را به کل زیر سؤال ببرد؛ سازمانی که رژیم صهیونیستی با عدم پذیرش محدودیت‌ها و مقررات آن همین الآن هم دارد به آن دهن‌کجی می‌کند.
روی هم رفته، به نظر می‌رسد هدف اصلی سفارش‌دهندگان صهیونیست و نویسندگان آمریکایی گزارش، تضعیف توافق هسته‌ای و تلاش برای تحمیل محدودیت‌های بیش‌تر علیه برنامه هسته‌ای ایران با استفاده از اهرم فشار مقابل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است. آلبرایت و سایر نویسندگان گزارش با انتقاد تلویحی از دولت آمریکا می‌نویسند:
این عدم اقدام [آژانس درباره سایت تورقوزآباد] هم‌چنین تمهیدات «بخش تی» (Section T) از برنامه جامع اقدام مشترک [مبنی بر ممنوعیت طراحی و ساخت دستگاه‌های انفجار هسته‌ای توسط ایران [۲۱] ] را نیز تضعیف می‌کند. دولت آمریکا، در صورت لزوم با همکاری کنگره، و اعضای دیگر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی باید از آژانس بخواهند درباره دلیلی توضیح بدهد که به موجب آن بر اساس اطلاعات درباره مواد مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران، که احتمالاً خود آژانس هم در تصاویر ماهواره‌ایش دیده که دارند از محل تخلیه می‌شوند، اقدامی صورت نداده است. آمریکا به عنوان یکی از اعضای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مسئولیت دارد تا اطمینان یابد که این‌گونه اهمال‌کاری‌ها ادامه پیدا نکنند.
مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل در انتهای گزارش، هدف خود را به صریح‌ترین شکل ممکن بیان می‌کند:
این اتفاق [عدم برخورد آژانس با ایران] مستقیماً در تناقض با [ادعای] آن افرادی است که امیدوار بودند و اعلام می‌کردند که برجام، انجام بازرسی‌ها در صورت وجود مدارک موثق را تسهیل خواهد کرد. شکی نیست که اسرائیل مدارک معتبر و قابل‌پیگردی را در اختیار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گذاشته است. این در حالی است که هیچ اتفاقی نیفتاده است. این خودداری آژانس از اقدام، نگرانی‌های منتقدان درباره برجام و اجرا و اِعمال این توافق را تقویت و تأیید می‌کند و هم‌چنین بر نگرانی‌های منتقدان در این‌باره صحه می‌گذارد که برجام، مأموریت پادمانی و تحقیقات روتین آژانس را که در حالت عادی باید پس از توافق پادمانی جامع ایران، درباره این کشور اجرا می‌شدند، مخدوش کرده است.
تصاویر ماهواره‌ای درباره تورقوزآباد چه می‌گویند؟
اندیشکده مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل تصاویر ماهواره‌ای متعددی را منتشر کرده است که از دو منبع «گوگل ارث» و «دیجیتال‌گلوب» (کمپانی آمریکایی ارائه‌دهنده خدمات و تصاویر ماهواره‌ای) تهیه شده‌اند. بخشی از این تصاویر را رژیم صهیونیستی در اختیار این اندیشکده گذاشته و بخشی دیگر نیز از سرویس‌های ماهواره‌ای، خریداری شده‌اند. اگرچه درباره اسنادی با این میزان اهمیت، همواره احتمال دست‌کاری، به شکل جدی وجود دارد، اما در این گزارش فرض می‌کنیم تمام این تصاویر ماهواره‌ای، تاریخ، اطلاعات تکمیلی، و تحلیل مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل درباره آن‌ها صحت دارد. توضیحات این اندیشکده آمریکایی و تصاویر گزارش آن در ادامه آمده است.
تصاویر زیر، موقعیت «انبار اتمی» در تهران را در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۸ و محل آن نسبت به «آرشیو هسته‌ای» را نشان می‌دهند؛ آرشیو اسنادی که اوایل سال ۲۰۱۸ توسط اسرائیل به دست آمدند و ۳۰ آوریل ۲۰۱۸ منتشر شدند. تصاویر نشان می‌دهد که این دو محل حدود پنج کیلومتر با یک‌دیگر فاصله دارند و هر دو به راحتی از طریق جاده کمربندی دوم تهران قابل‌دست‌رسی هستند.
تصاویر بعد، «انبار اتمی» را در تاریخ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، اندکی قبل از سخنرانی نتانیاهو در سازمان ملل و ماه دسامبر سال ۲۰۱۷ قبل از آن‌که اسرائیل اسناد را از «آرشیو هسته‌ای» به دست بیاورد، نشان می‌دهد. در این تصاویر، چند کانتینر با اندازه‌های مختلف دیده می‌شوند: ۵ کانتینر قابل‌حمل بزرگ و ۱۰ کانتینر قابل‌حمل کوچک در انبار روباز در این سایت وجود دارند، هم‌چنان‌که نتانیاهو نیز به همین تعداد کانتینر اشاره کرد. این کانتینرها هم‌چنین در تصاویر ماهواره‌ای مربوط به ماه می سال ۲۰۱۸ که توسط این مؤسسه از دولت [جعلی] اسرائیل دریافت شده‌اند نیز مشخص هستند. تصاویر گوگل ارث نشان می‌دهد، این سایت از ماه فوریه سال ۲۰۱۷ تا اواسط سال ۲۰۱۸ تغییری نکرده است، اما از اواسط سال ۲۰۱۸، پس از افشاگری‌های عمومی درباره «آرشیو هسته‌ای»، تغییرات در آن آغاز شده است.
سایر تصاویر ماهواره‌ای نیز که توسط مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل خریداری شده‌اند، نشان می‌دهند که کانتینرهای درون «انبار اتمی» چگونه طی ماه‌های جولای تا سپتامبر سال ۲۰۱۸ به تدریج ناپدید شده‌اند. این مؤسسه از طریق تجزیه و تحلیل تصاویر ماهواره‌ای تجاری و تصاویر گوگل ارث، مستقلاً تأیید می‌کند که تا اواخر ماه سپتامبر سال ۲۰۱۸ تعداد ۵ کانتینر بزرگ و ۱۰ کانتینر کوچک از انبار روباز تورقوزآباد تخلیه شده است. آخرین تصویر موجود از گوگل ارث مربوط به تاریخ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸ است و نشان می‌دهد که تمامی ۱۵ کانتینر تا این تاریخ تخلیه شده‌اند و تنها یک تریلر و محفظه دیگری که به نظر می‌رسد یک جعبه باشد، در این سایت باقی مانده‌اند.
مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل در ادامه توضیحات خود، با طرح این ادعا که مقامات ایران، پس از افشاگری نتانیاهو، مواد رادیواکتیو را از سایت تورقوزآباد به نقاط مختلف تهران انتقال داده‌اند، یک سناریوی کاملاً تخیلی را نیز ترسیم می‌کند:
اطلاعات اسرائیل نشان می‌دهد که ایران مواد آلوده رادیواکتیوی را که در این سایت نگه‌داری می‌شدند، در مناطق مسکونی تهران پراکنده کرده است. اگر این اطلاعات صحت داشته باشد، این کشور احتمالاً با رها کردن مواد رادیواکتیو (هرچند با آلودگی جزئی) در شهر، به جای معدوم کردن آن‌ها در یکی از محل‌های رسمی دفن زباله‌های هسته‌ای، مقررات ملی خود را نیز نادیده گرفته است. طبق گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره ایران، این کشور در نزدیکی تهران یک سایت رسمی دفن زباله هسته‌ای دارد. این اقدام [به پخش مواد رادیواکتیو در سطح شهر تهران] هم‌چنین نشان می‌دهد که برنامه هسته‌ای ایران که تحت کنترل نیروی نظامی این کشور است، آن‌قدر قوی است که می‌تواند دستورالعمل‌های مقررات هسته‌ای غیرنظامی را نادیده بگیرد، چراکه برنامه‌های هسته‌ای غیرنظامی ایران، ملاحظات مقرر درباره مواد رادیواکتیو را رعایت می‌کند.
قسم روباه یا دم خروس؟
استفاده از تصاویر متعدد ماهواره‌ای و توضیح و تحلیل آن‌ها، در نگاه اول بسیار قانع‌کننده به نظر می‌آید، اما علاوه بر سابقه مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل که پیش‌تر به آن اشاره شد و اذعان این اندیشکده به سفارشی بودن گزارش نشانه‌های دیگری هم وجود دارد که نشان می‌دهد، ادعاهای نتانیاهو و تلاش اندیشکده مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل برای توجیه این ادعاها همگی دروغی بیش نیست. اولین نشانه، اظهارات مقامات آمریکایی درباره نمایش کمدی نخست‌وزیر اسرائیل در مجمع عمومی سازمان ملل است. رویترز به نقل از برخی مقامات اطلاعاتی دولت ترامپ اذعان می‌کند که اظهارات نتانیاهو «گمراه‌کننده» هستند، چراکه «اولاً، ما مدت‌هاست که از وجود این تأسیسات باخبر هستیم، و می‌دانیم که مملو از کابینت‌های مدارک و اسناد است، نه لوله‌های آلومینیومی برای سانتریفیوژ. دوماً، تا جایی که ما و دیگران می‌دانیم، در این انبار هیچ چیزی وجود ندارد که نقض برجام توسط ایران را تسریع کند [۲۲] .»
حتی اگر آمریکایی‌ها هم دروغ‌های نتانیاهو را برملا نمی‌کردند، تنها با طرح چند سؤال ساده، زهوار این تلاش عوام‌فریبانه صهیونیست‌ها در می‌رفت:
◄ اگر چنان‌که نتانیاهو می‌گوید، ایران می‌خواست از انبار تورقوزآباد برای دپوی تجهیزات هسته‌ای و مواد رادیواکتیو استفاده کند، چرا باید این «انبار هسته‌ای» را در یک منطقه مسکونی احداث می‌کرد؟
◄ حتی اگر چنان‌که آمریکایی‌ها ادعا می‌کنند، ایران قصد داشت اسناد و مدارک هسته‌ای خود را در جایی انبار کند، چرا باید «تأسیسات تورقوزآباد» را انتخاب می‌کرد که تصاویر ماهواره‌ای و زمینی نشان می‌دهد به راحتی قابل دست‌رسی و حتی سرقت است؟
◄ فرض کنیم نتانیاهو راست می‌گوید و ایران در تورقوزآباد قصد داشته بخشی از فعالیت‌های هسته‌ای خود را مخفی کند؛ آیا نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی یا «تحلیلگران» مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل از خودشان نمی‌پرسند، چرا کشوری که نشان داده توانایی ساخت تأسیسات کامل هسته‌ای در عمق غیرقابل‌شناسایی زمین را دارد، برای این انبار حیاتی یک سقف ناقابل درست نکرد تا نه با ماهواره، بلکه با یک پهپاد ساده، امکان جاسوسی از آن وجود نداشته باشد؟
◄ باز هم فرض کنیم نتانیاهو درباره سرقت اسناد هسته‌ای از «آرشیو اتمی» ایران در اوایل سال ۲۰۱۸ راست می‌گوید؛ در این صورت، چرا (چنان‌که اطلاعات و تصاویر ماهواره‌ای رژیم صهیونیستی و مؤسسه علوم و امنیت بین‌الملل هم نشان می‌دهد!) ایران باید برای انتقال کانتینرهای حاوی تجهیزات و ملزومات هسته‌ای یا دست‌کم اسناد برنامه اتمی خود، چیزی حدود نُه ماه (فاصله میان سرقت اسناد تا تخلیه آخرین کانتینر) صبر می‌کرد؟
رقابت میان نهادهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی و رژیم صهیونیستی همواره وجود داشته است و تحمل شکست اخیر در این رقابت قطعاً برای مقامات رژیم صهیونیستی ساده نبوده است. در میان نمایش‌های مضحک نتانیاهو درباره سرقت اسناد هسته‌ای ایران، گزارش‌ها درباره جاسوسی «گونن سگو» (مقام سابق و بزرگ‌ترین جاسوس تاریخ رژیم صهیونیستی) برای ایران، کابینه نتانیاهو را به لرزه انداخت و آن‌ها را به اعتراف به قدرت اطلاعاتی جمهوری اسلامی وادار کرد. این احتمال وجود دارد که مقامات رژیم صهیونیستی بخواهند با طرح ادعاهایی مانند تأسیسات تورقوزآباد، علاوه بر تضعیف توافق هسته‌ای، بخشی از آبروی ریخته خود را جمع کنند و نمایش نتانیاهو را هم ادامه بدهند.
به طور خاص، صهیونیست‌ها پیش از این هم سابقه دروغ‌سازی درباره ایران با استناد به تصاویر ماهواره‌ای و استفاده از رسانه‌های آمریکایی برای پخش دروغ‌هایشان را دارند؛ اخیراً فاکس‌نیوز با استناد به تصاویر ماهواره‌ای اسرائیلی مدعی شد که ایران در حال ساخت یک پایگاه نظامی در سوریه است، خبری که خیلی زود رد شد. به هر حال، کابینه نتانیاهو که این روزها اصلاً وضع خوبی ندارد [۲۳] ، برای فرافکنی و معطوف کردن توجهات بین‌المللی به ایران قطعاً باید خیلی بیش از این‌ها تلاش کند. ممکن است تصاویر ماهواره‌ای از تورقوزآباد، اسرار هسته‌ای ایران را افشا نکند، اما قطعاً نشان می‌دهد نهادهای جاسوسی رژیم صهیونیستی تا چه اندازه فریب این بازی اطلاعاتی را خورده‌اند.
ارسال نظرات